Rode koralen

Mijn eerste en enige bezoek aan een therapeut kostte me de armband van rode koralen en mijn geliefde.
De armband van rode koralen kwam uit Rusland. Hij kwam, preciezer gezegd, uit Petersburg, hij was meer dan honderd jaar oud, mijn overgrootmoeder had hem om haar linkerpols gedragen, hij had mijn overgrootvader om het leven gebracht. Is dit de geschiedenis die ik wil vertellen? Ik weet het niet zeker. Niet echt zeker:

Mijn overgrootmoeder was mooi. Ze ging met mijn overgrootvader mee naar Rusland, omdat mijn overgrootvader daar ovens bouwde voor het Russische volk. Mijn overgrootvader zorgde voor een grote woning voor mijn overgrootmoeder op het Vasiljevski-eiland in Petersburg. Het Vasiljevski-eiland ligt tussen de Kleine en de Grote Neva, en wanneer mijn overgrootmoeder in de woning aan de Malyj Prospekt op haar tenen was gaan staan en uit het raam had gekeken, had ze de rivier kunnen zien en de grote Golf van Kronstadt. Maar mijn overgrootmoeder wilde de rivier niet zien en de Golf van Kronstadt niet en de hoge, mooie panden van de Malyj Prospekt evenmin. Mijn overgrootmoeder wilde niet uit het raam kijken naar een gebied dat ze niet kende. Ze trok de zware, rode velours gordijnen dicht en sloot de deuren, de vloerkleden absorbeerden elk geluid, en mijn overgrootmoeder zat doelloos op de banken, in de fauteuils, op de hemelbedden en schommelde van voor naar achter en had heimwee naar Duitsland. Het licht in de grote woning aan de Malyj Prospekt was een schemerlicht, het was een licht als op de bodem van de zee, en mijn overgrootmoeder dacht misschien dat het onbekende gebied, dat Petersburg, dat heel Rusland niets anders was dan een diepe, schemerige droom waaruit ze spoedig zou ontwaken.