Het was stom van me om dit schrift te kopen, heel stom. Maar goed, het is gebeurd, ik kan het nu niet meer terugdraaien. Ik weet niet eens meer hoe ik erbij kwam om het te kopen, het was een samenloop van omstandigheden. Ik heb nooit het idee gehad om een dagboek bij te houden, ook omdat een dagboek geheim moet blijven, en dan zou ik het dus verborgen moeten houden voor Michele en de kinderen. Ik hou er niet van om dingen te verbergen; en trouwens, daar is ook helemaal geen plaats voor bij ons thuis.
Het ging zo: Veertien dagen geleden was ik op zondagochtend tamelijk vroeg de deur uit. Ik ging sigaretten kopen voor Michele, ik wilde ze op zijn nachtkastje klaarleggen voor als hij wakker werd; hij slaapt op zondag altijd lang uit. Het was een prachtige, warme dag, ook al was het zo laat in de herfst. Ik ervoer een kinderlijke blijdschap terwijl ik aan de zonkant door de straten liep, en zag dat de bomen nog groen waren, en de mensen opgetogen zoals ze op een vrije dag altijd lijken te zijn. Dus besloot ik wat verder te wandelen, naar de andere tabakszaak op het plein.
_w290_h290_bg.jpg)
Alba de Céspedes