Natuurlijk wilde ik weten wat er was gebeurd. Wat er precies was gebeurd voordat Edi op de binnenplaats in elkaar was geslagen. Ze lag op het grasveld, haar haar gebleekt en smerig. Mijn moeder zat op haar knieën naast haar, tante Lena ging tegen beiden tekeer. Alle drie waren ze wild aan het gebaren alsof ze geesten verdreven. Toen ze mij zagen, begonnen ze te huilen, de een na de ander, als een matroesjka: de tranen van de een werden de tranen van de volgende en zo verder. Als eerste begon mijn moeder, daarna vielen de anderen in, een canon van jammerende geluiden, ik kon echt niet onderscheiden wie wat zei.

Goed, ik snap wel waarom mijn moeder tranen in haar ogen kreeg toen ze mij daar na al die tijd weer zag staan, maar de twee anderen hadden kennelijk wat met elkaar uit te vechten. Moeder en dochter, de een lag op de grond alsof ze een schaduw was die de ander wierp. En andersom leek de een uit de voeten van de ander omhoog te schieten als een struik met gebroken takken.